ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - BEST WISHES FOR 2010 !!!!!

NATA ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΧΙΟΝΙΑ KAI ΚΡΥΑ ΦΕΤΟΣ,
ΑΛΛΑ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ!

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΡΑΛΗ (1916-2009)

Φαντάζομαι όλο και κάποιο αφιέρωμα θα γίνει στην τηλεόραση και σε εφημερίδες-περιοδικά για το μεγάλο εκλιπόντα καλλιτέχνη. Μια φωτογραφία που λέει πολλά όπως πάντα, από έκδοση περιορισμένων αντιτύπων του 2003 που περιλαμβάνει πολυτελείς λιθογραφίες από φωτογραφίες εξωφύλλων κλασικών δίσκων της ΛΥΡΑ περασμένων δεκαετιών. Εδώ βλέπουμε έργα του, μεταξύ άλλων το ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΙΚΟ του Χατζιδάκι. Για άλλους σημαντικότατους που τα τελευταία χρόνια απεβίωσαν ελάχιστα ειπώθηκαν και γράφτηκαν όπως για το Χρύσανθο Θεοδωρίδη (βάρδο του ποντιακού ελληνισμού με συμμετοχή σε μερικούς από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών από πλευράς σύνθεσης και πρωτοτυπίας βέβαια, όχι εμπορικότητας - 'Ακολουθία' και 'Δροσουλίτες' του Χ.Χάλαρη τη δεκαετία του 70), το Γιώργο Σισιλιάνο (διαπρεπή σύγχρονο συνθέτη), το Μιχάλη Αδάμη (επίσης διαπρεπή συνθέτη - από τους σημαντικότερους της Εποχής μας - και δάσκαλο θεωρητικών με πολλούς και διακεκριμένους μαθητές, επίσης βιολιστής και βιολίστας), το Γιάννη Ζουγανέλη (διακεκριμένο εκτελεστή τούμπας με διεθνή φήμη - θείο του τραγουδοποιού Γιάννη Ζουγανέλη). Για δε το Στράτο Στασινό βλέπετε σε προηγούμενη δημοσίευσή μου.

εδώ σπάνιες πλέον σχετικές ηχοφραφήσεις:

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πάντα θα μένει στη μνήμη μου με ιδιαίτερη φόρτιση η Σμύρνη και η καταστροφή της το 1922, όχι βέβαια από προσωπική εμπειρία, αλλά για το λόγο ότι η γιαγιά μου, από τη μητέρα μου, γεννήθηκε, μεγάλωσε εκεί και σώθηκε από τη σφαγή και την πυρπόληση, 21 ετών τότε, χάρις σε κάποιο συγγενή με ιταλικό διαβατήριο που τους ανέβασε οικογενειακά σε ιταλικό πλοίο! Το μικρό αλλά απίστευτο περιστατικό που μου διηγήθηκε πολύ αργότερα αφορούσε ένα σταυρό που πρόλαβε να διασώσει από το δρόμο στη βιαστική φυγή τους για να γλυτώσουν από τη μανία των τούρκων. Αυτός πλέον έχει περιέλθει στην κατοχή μου (η γιαγιά απεβίωσε 90 ετών το 1990) και τον ανακαλύπτω σε εξώφυλλο 'ψυχεδελικού' δίσκου του 1968 του αμερικανικού συγκροτήματος Electric Prunes (!!!!)(http://rateyourmusic.com/release/album/the_electric_prunes/mass_in_f_minor/). Μπορείτε να συγκρίνετε και μόνοι σας.
Το δε αξιόλογο σπίτι τους στη Σμύρνη όπως διηγήθηκε κάποιος που ένα χρόνο μετά την καταστροφή επισκέφτηκε τη Σμύρνη είχε μετατραπεί σε κοτέτσι και μάλιστα από το πόδι του πιάνου όπου είχαν στη σάλα (η γιαγιά ήξερε πιάνο και γαλλικά από τη σχολή καλογρεών που φοιτούσε), οι τούρκοι είχαν δέσει μία κατσίκα!!!! Τα λόγια περιττεύουν!!

Μερικά από τα πολλά βιβλία και άλλα έντυπα αφιερώματα στη Σμύρνη, την καταστροφή της και τον ελληνισμό της Μικρασίας!

ΜΕΤΕΦΗΒΙΚΑ ΣΚΙΤΣΑ ΜΕ ΣΙΝΙΚΗ ΜΕΛΑΝΗ

Δημήτριος Στράτος και Phil Ochs.

















































και κάποια διαφορετικά......

Ακρόπολις, Σμύρνη το 19ο αιώνα και Αγία Σοφία (παίρνετε μια ιδέα, αλλά δυστυχώς δε φαίνονται καλά εδώ).

εδώ το Φισκάρδο, έργο της μητέρας μου!

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΣΤΡΑΤΟ ΣΤΑΣΙΝΟ

Ομολογώ ότι δε θυμόμουν το όνομα του Στράτου Στασινού, αν και σίγουρα θα το είχα συναντήσει στη ζωή μου σε βιβλία, περιοδικά ή δίσκους, αν όχι και τον ίδιο σε κάποια εκδήλωση στο παρελθόν. Πρόσφατα περνώντας και πάλι από το χώρο των πρώην Δημοτικών Λουτρών Πάτρας, πλέον ανακαινισμένο σε καλλιτεχνικό/εκθεσιακό, όπου πριν από δύο χρόνια έγινε η έκθεση αφιέρωμα στον Carl Barks (βλέπε καταχώρηση Οκτώβριος 09), με περίμενε μία έκπληξη! Αφιερωμένη στον κ. Στασινό εικαστική έκθεση μοντέρνας τέχνης (αποσπάσματα στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο). Πίνακες με τοπία (εμπνευσμένα από την Ήπειρο αλλά δημιουργημένα με ιδιαίτερο δικό του σύγχρονο, μεταφυσικό θα έλεγε κανείς, τρόπο) από κάρβουνα/ξυλομπογιές/κραγιόνια και έγχρωμες καρικατούρες. Ακόμη παραγωγή για κινούμενα σχέδια (με υπέροχες κούκλες κατασκευές δικές του και κίνηση stop-καρέ), σκηνοθετημένη από τον ίδιο, επίσης σε προβολή, ταινία από dvd πολιτιστική/λαογραφική για την 'Ηπειρο, υψηλότατου ποιοτικού επιπέδου, τέλος έκδοση με διηγήματα 'Ιστορίες του άλλου' κ.α.

Θαυμάζοντας το εξαιρετικό ταλέντο της πολυσχιδούς αυτής προσωπικότητας, προσπαθώντας να μάθω περισσότερα στοιχεία για τον ίδιο, μαθαίνω το τραγικό νέο από τη σύντροφό του φιλόλογο κα Γιάννα Βουλιστή, που πρόθυμα ήλθε να με ξεναγήσει. Χάνοντας τη μάχη με το θάνατο από ραγδαίας εξέλιξης μορφή της επαράτου νόσου που εκδηλώθηκε μόλις 2 μήνες προηγουμένως, απεβίωσε 25 μέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης σε ηλικία 64 ετών! Μετά το αρχικό σοκ, έμεινα άφωνος να θαυμάζω τα ανεπανάληπτα πλέον έργα της έκθεσης και αφού προμηθεύτηκα και κάποια στοιχεία, έντυπα καθώς και την έκδοση με τα διηγήματά του έφυγα για το σπίτι. Εκεί διαβάζοντας το βιογραφικό του με περίμενε η μεγαλύτερη έκπληξη!
Μεταξύ άλλων το 1985 οργάνωσε ως καλλιτεχνικός διευθυντής την 1η Εβδομάδα Διεθνούς Κινουμένου Σχεδίου στο κινηματογράφο Παλλάς στην Αθήνα, την οποία είχα παρακολουθήσει (!!) γιατί τότε έκανα το στρατιωτικό μου, τη βασική εκπαίδευση στο Χαϊδάρι. Και μάλιστα θυμόμουν και ανακάλυψα ότι φύλαγα 3 αφίσες (τη βλέπετε εδώ) της Εβδομάδας εκείνης στο αρχείο μου για 24 χρόνια (!!) και συγκινήθηκα, τελικά μικρός ο κόσμος αποδεικνύεται και πάλι! Ψάχνοντας ακόμη τον βρίσκω σαν στιχουργό και στην περυσινή δουλειά του Νίκου Κυπουργού 'Slow motion'. Πρόσφατα έψαχνα και τα 2-3 πρώτα σπάνια δισκογραφικά έργα του Ν.Κυπουργού από το 69-70 μάλιστα!
Τι κρίμα να μην καταφέρω να τον γνωρίσω και ζώντα! Από την καταπληκτική μικρού μήκους ταινία «Του κολυμπητή» (1985) που ήταν το πρώτο animation με κούκλες στην Ελλάδα, βασισμένο σε παραδοσιακό παραμύθι, βλέπετε και ένα απόσπασμα με γυναικεία φωνητικά από τη Σαβίνα Γιαννάτου!!!.

Τα Γυάλινα πηγάδια. Έργο Δ. Σκουρτέλη

 Εκεί πέρα κι' αντίπερα, 'ς τα γυάλινα πηγάδια,  

στοιχειό ξεφανερώθηκε, που τρώει τους αντρειωμένους.  

Τους έφαγε, τους έσωσε, κανείς δεν είχε μείνη,  

ο γιος της χήρας έμεινε ο μόνος αντρειωμένος.  

 Παίρνει κοντάρι και σπαθί και πάει να κυνηγήση. 

Πέρασε ράχαις και βουνά, ράχαις και κορφοβούνια,  

κυνήγι δε επέτυχε, κυνήγι δεν ευρήκε, 

κι' αυτού 'ς το γέρμα του γήλιου κοντά να βασιλέψη, 

βρίσκει μια κόρη ροϊδινή, ξανθή και μαυρομάτα,  

με τα μαλλιά της ξέπλεγα, 'ς το δάκρυ φορτωμένη.  

Στέκει και τη θιαμαίνεται, στέκει και τη ρωτάει. 

"Κόρη μου, ποιος σ' έγέννησε, τι μάννα σ' έχει κάμη; 

-Κ' εμένα μάννα μ' έκαμε, μάννα σαν τη δική σου.  

-Τι έχεις, κόρη, και θλίβεσαι, τι έχεις κι' αναστενάζεις; 

 -Βλέπεις εκείνη την ιτιά, την αστραποκαμένη,  

οπόχει αντάρα 'ς την κορφή και καταχνιά 'ς τη μέση; 

Εκεί πήγα να πιω νερό, να πιω και να γιομώσω. 

Το βουλλωτήρι μόπεσε, τ' ώριο μου δαχτυλίδι,  

κι' όποιος βρεθή και κατεβή, να τό βρη, να το βγάλη,  

αυτόν θα τον στεφανωθώ, άντρα θενά τον πάρω.  

-Εγώ να μπω, κ' εγώ να βγω, κόρη μ', να σου το βγάλω.  

 Ξεντύθη ο νιος, ξεζώθηκε και 'ς το πηγάδι εμπήκε.  

Χαλεύει εδώ, χαλεύει εκεϊ και τίποτες δεν βρίσκει.  

Βλέπει τα φίδια σταυρωτά με τοις οχιαίς πλεγμένα.  

"Ρήξε μου, κόρη, τα μαλλιά, να πιάσω νά ρτω απάνω.  

Εδώ είν' τα φίδια σταυρωτά με τοις οχιαίς πλεγμενα. 

-Αυτού που μπήκες, νιούτσικε, πίσω δε μεταβγαίνεις".