Ομολογώ ότι δε θυμόμουν το όνομα του Στράτου Στασινού, αν και σίγουρα θα το είχα συναντήσει στη ζωή μου σε βιβλία, περιοδικά ή δίσκους, αν όχι και τον ίδιο σε κάποια εκδήλωση στο παρελθόν. Πρόσφατα περνώντας και πάλι από το χώρο των πρώην Δημοτικών Λουτρών Πάτρας, πλέον ανακαινισμένο σε καλλιτεχνικό/εκθεσιακό, όπου πριν από δύο χρόνια έγινε η έκθεση αφιέρωμα στον Carl Barks (βλέπε καταχώρηση Οκτώβριος 09), με περίμενε μία έκπληξη! Αφιερωμένη στον κ. Στασινό εικαστική έκθεση μοντέρνας τέχνης (αποσπάσματα στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο). Πίνακες με τοπία (εμπνευσμένα από την Ήπειρο αλλά δημιουργημένα με ιδιαίτερο δικό του σύγχρονο, μεταφυσικό θα έλεγε κανείς, τρόπο) από κάρβουνα/ξυλομπογιές/κραγιόνια και έγχρωμες καρικατούρες. Ακόμη παραγωγή για κινούμενα σχέδια (με υπέροχες κούκλες κατασκευές δικές του και κίνηση stop-καρέ), σκηνοθετημένη από τον ίδιο, επίσης σε προβολή, ταινία από dvd πολιτιστική/λαογραφική για την 'Ηπειρο, υψηλότατου ποιοτικού επιπέδου, τέλος έκδοση με διηγήματα 'Ιστορίες του άλλου' κ.α.
Θαυμάζοντας το εξαιρετικό ταλέντο της πολυσχιδούς αυτής προσωπικότητας, προσπαθώντας να μάθω περισσότερα στοιχεία για τον ίδιο, μαθαίνω το τραγικό νέο από τη σύντροφό του φιλόλογο κα Γιάννα Βουλιστή, που πρόθυμα ήλθε να με ξεναγήσει. Χάνοντας τη μάχη με το θάνατο από ραγδαίας εξέλιξης μορφή της επαράτου νόσου που εκδηλώθηκε μόλις 2 μήνες προηγουμένως, απεβίωσε 25 μέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης σε ηλικία 64 ετών! Μετά το αρχικό σοκ, έμεινα άφωνος να θαυμάζω τα ανεπανάληπτα πλέον έργα της έκθεσης και αφού προμηθεύτηκα και κάποια στοιχεία, έντυπα καθώς και την έκδοση με τα διηγήματά του έφυγα για το σπίτι. Εκεί διαβάζοντας το βιογραφικό του με περίμενε η μεγαλύτερη έκπληξη!
Μεταξύ άλλων το 1985 οργάνωσε ως καλλιτεχνικός διευθυντής την 1η
Εβδομάδα Διεθνούς Κινουμένου Σχεδίου στο κινηματογράφο Παλλάς στην Αθήνα, την οποία είχα παρακολουθήσει (!!) γιατί τότε έκανα το στρατιωτικό μου, τη βασική εκπαίδευση στο Χαϊδάρι. Και μάλιστα θυμόμουν και ανακάλυψα ότι φύλαγα 3 αφίσες (τη βλέπετε εδώ) της Εβδομάδας εκείνης στο αρχείο μου για 24 χρόνια (!!) και συγκινήθηκα, τελικά μικρός ο κόσμος αποδεικνύεται και πάλι! Ψάχνοντας ακόμη τον βρίσκω σαν στιχουργό και στην περυσινή δουλειά του Νίκου Κυπουργού 'Slow motion'. Πρόσφατα έψαχνα και τα 2-3 πρώτα σπάνια δισκογραφικά έργα του Ν.Κυπουργού από το 69-70 μάλιστα!Τι κρίμα να μην καταφέρω να τον γνωρίσω και ζώντα! Από την καταπληκτική μικρού μήκους ταινία «Του κολυμπητή» (1985) που ήταν το πρώτο animation με κούκλες στην Ελλάδα, βασισμένο σε παραδοσιακό παραμύθι, βλέπετε και ένα απόσπασμα με γυναικεία φωνητικά από τη Σαβίνα Γιαννάτου!!!.
| Τα Γυάλινα πηγάδια. Έργο Δ. Σκουρτέλη |
Εκεί πέρα κι' αντίπερα, 'ς τα γυάλινα πηγάδια,
στοιχειό ξεφανερώθηκε, που τρώει τους αντρειωμένους.
Τους έφαγε, τους έσωσε, κανείς δεν είχε μείνη,
ο γιος της χήρας έμεινε ο μόνος αντρειωμένος.
Παίρνει κοντάρι και σπαθί και πάει να κυνηγήση.
Πέρασε ράχαις και βουνά, ράχαις και κορφοβούνια,
κυνήγι δε επέτυχε, κυνήγι δεν ευρήκε,
κι' αυτού 'ς το γέρμα του γήλιου κοντά να βασιλέψη,
βρίσκει μια κόρη ροϊδινή, ξανθή και μαυρομάτα,
με τα μαλλιά της ξέπλεγα, 'ς το δάκρυ φορτωμένη.
Στέκει και τη θιαμαίνεται, στέκει και τη ρωτάει.
"Κόρη μου, ποιος σ' έγέννησε, τι μάννα σ' έχει κάμη;
-Κ' εμένα μάννα μ' έκαμε, μάννα σαν τη δική σου.
-Τι έχεις, κόρη, και θλίβεσαι, τι έχεις κι' αναστενάζεις;
-Βλέπεις εκείνη την ιτιά, την αστραποκαμένη,
οπόχει αντάρα 'ς την κορφή και καταχνιά 'ς τη μέση;
Εκεί πήγα να πιω νερό, να πιω και να γιομώσω.
Το βουλλωτήρι μόπεσε, τ' ώριο μου δαχτυλίδι,
κι' όποιος βρεθή και κατεβή, να τό βρη, να το βγάλη,
αυτόν θα τον στεφανωθώ, άντρα θενά τον πάρω.
-Εγώ να μπω, κ' εγώ να βγω, κόρη μ', να σου το βγάλω.
Ξεντύθη ο νιος, ξεζώθηκε και 'ς το πηγάδι εμπήκε.
Χαλεύει εδώ, χαλεύει εκεϊ και τίποτες δεν βρίσκει.
Βλέπει τα φίδια σταυρωτά με τοις οχιαίς πλεγμένα.
"Ρήξε μου, κόρη, τα μαλλιά, να πιάσω νά ρτω απάνω.
Εδώ είν' τα φίδια σταυρωτά με τοις οχιαίς πλεγμενα.
-Αυτού που μπήκες, νιούτσικε, πίσω δε μεταβγαίνεις".
