ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΡΑΦΗΣ . . . . . .

Φίλοι μου, όλοι μας έχουμε ενστάσεις για το σημερινό σύστημα, στο οποίο οφείλεται το κατάντημα της ορθοδοξίας και της πατρίδας μας. Το να ρίχνουμε βέβαια τις ευθύνες μόνο στους άλλους δεν λύνει κανένα πρόβλημα ουσιαστικά και δεν βελτιώνει και τη δική μας θέση. Δεν μου αρέσει καθόλου να ακούω ευχές υπέρ "...πάσης αρχής και εξουσίας..." στην ακολουθία, αλλά το Ευαγγελικό κήρυγμα έχει πάντοτε κάποιες Αλήθειες να μας πει και ενώ αφιερώνουμε συνήθως πολλές ώρες για θέματα ήσσονος σημασίας, ωφελεί ιδιαίτερα να ακούμε προσεκτικά το δεκάλεπτο του Ιεροκήρυκα την Κυριακή έστω κι αν έχουμε τις ενστάσεις μας ίσως περισσότερο για τον αποτυχημένο, όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, (πλην λίγων εξαιρέσεων)  ρόλο του κλήρου. Βέβαια επειδή 'άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου', ίσως να κάνουμε και λάθος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό ισχύει. Ένα συγκινητικό παράδειγμα όμως για το Θείο Κήρυγμα που λέγαμε... μια γιαγιά σε συζήτηση με Πνευματικό, του λέει 'παιδί μου ακούω κάθε Κυριακή το Κήρυγμα, αλλά μετά από λίγο δεν θυμάμαι τίποτε,,,,', τι να κάνω; 'γιαγιά, απαντά αυτός, τι έφαγες την περασμένη Δευτέρα;' και η απάντηση 'που να θυμάμαι παιδί μου!' και το αποστομωτικό 'και όμως ετράφης !!!!!!!!'. Λοιπόν λίγη Πνευματική τροφή δεν βλάπτει, αντιθέτως......