Ο Σαούλ ή Σαύλος, Εβραίος το γένος και Ιουδαίος την πίστη, Ρωμαίος κατά την ιθαγένεια, Έλληνας δε κατά την παιδεία, και εν συνεχεία Παύλος, χριστιανός στο φρόνημα και την καρδιά, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του ευρωπαϊκού και κατ' επέκταση του δυτικού πολιτισμού. Αυτή η φράση αποτελεί και μία ηχηρή απάντηση σε νεοπαγανιστές και λοιπούς άθεους, ότι δηλαδή η Ελλάδα αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς στο Χριστιανισμό, ο οποίος δεν είναι Ιουδαϊκή θρησκεία αλλά πανανθρώπινη. Κάπου έπρεπε να γεννηθούν οι Απόστολοι, αλλά το τι έπραξαν και πως έζησαν στη συνέχεια μετράει και πόσο υπεύθυνοι είμαστε οι Έλληνες σήμερα για τη συνέχεια των Λόγων του Χριστού. Δεν το παραδέχονται αυτό πολλοί υποκριτές, ενω αν τους θίξεις διάφορους ακόμη και έγχρωμους που δεν έχουν ελληνικές ρίζες,αλλά παιδεία και μεγάλωσαν εδώ και διαπρέπουν στον αθλητισμό,τις τέχνες και αλλού ξεσηκώνονται πάραυτα.
Ο Παύλος είναι ο μέγας αναγεννητής και ανακαινιστής της οικουμένης. Κανένας άλλος άνθρωπος δεν επηρέασε τόσο την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά και την ίδια τη ζωή στον πλανήτη τους τελευταίους 20 αιώνες. Ο μέγας Παύλος, με "όχημα" την ελληνική γλώσσα, ένωσε την Ανατολή με τη Δύση μεταφέροντας εξ ανατολών το μήνυμα του νοητού Ήλιου της δικαιοσύνης, για να ενώσει τους ανθρώπους «ἵνα ὧσιν ἕν» . Και μάλιστα όχι με κάποιο πειθαναγκαστικό, εξωτερικό θνησιγενές πολιτικό σύστημα, αλλά επ' ελευθερία και δη με την αγάπη, ιδρύοντας στο πέρασμά του και εν μέσω ποικίλων ταλαιπωριών και διωγμών τοπικές εκκλησίες. Διαβάζουμε τα λόγια του και μένουμε πάντα εκστατικοί ή ακόμη και αναπολόγητοι: "Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...". Από την ομηρική Τρωάδα ο Απόστολος των Εθνών θα κληθεί σε όραμα από κάποιον Μακεδόνα ο οποίος θα του πει "Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν". Και έτσι στην πόλη των Φιλίππων θα ιδρύσει την πρώτη ευρωπαϊκή εκκλησία και θα ακολουθήσουν η Θεσσαλονίκη, η Βέροια, η Αθήνα, η Κόρινθος, η Κρήτη... Και "ωσάν να είχε πτερά", όπως αναφέρει ο συναξαριστής, "διεπέρασεν όλην την οικουμένην", για να βρει τελικά μαρτυρικό θάνατο στη Ρώμη. Αλλά ο θάνατος είχε ήδη νικηθεί, και αυτό ήταν και η ουσία του κηρύγματός του. Και για να παραφράσουμε τον ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο, ο Απόστολος των Εθνών έκανε οίστρο της ζωής τη νίκη επί του θανάτου!
Μύθοι Αισώπου - Ο Ήλιος και ο Βοριάς (να ένας ταιριαστός, σε αυτά που αναφέραμε, μύθος του μεγάλου αρχαίου έλληνα συγγραφέα, απάντηση προς όλους που σήμερα προτιμούν τη βία)
Βορέας καὶ Ἥλιος
Βορέας καὶ Ἥλιος περὶ δυνάμεως ἤριζον· ἔδοξε δὲ αὐτοῖς ἐκείνῳ τὴν νίκην ἀπονεῖμαι, ὃς ἂν αὐτῶν ἄνθρωπον ὁδοιπόρον ἐκδύσῃ.καὶ ὁ Βορέας ἀρξάμενος σφοδρὸς ἦν· τοῦ δὲ ἀνθρώπου ἀντεχομένου τῆς ἐσθῆτος μᾶλλον ἐπέκειτο.ὁ δὲ ὑπὸ τοῦ ψύχους καταπονούμενος ἔτι μᾶλλον καὶ περιττοτέραν ἐσθῆτα προσελάμβανεν, ἕως ἀποκαμὼν <ὁ Βορέας> τῷ Ἡλίῳ μεταπαρέδωκε. κἀκεῖνος τὸ μὲν πρῶτον μετρίως προσέλαμψε· τοῦ δὲ ἀνθρώπου τὰ περισσὰ τῶν ἱματίων ἀποτιθεμένου σφοδρότερον τὸ καῦμα ἐπέτεινε, μέχρις οὗ πρὸς τὴν ἀλέαν ἀντέχειν μὴ δυνάμενος ἀποδυσάμενος ποταμοῦ παραῤῥέοντος ἐπὶ λουτρὸν ἀπῄει.
ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι πολλάκις τὸ πείθειν τοῦ βιάζεσθαι ἀνυστικώτερόν ἐστι.
Έμμετρη απόδοση: Ι.Ν.Κυριαζής
Κάποτε ο ήλιος κι ο βοριάς είχανε, λέει, μαλώσει
για ένα θνητό, ποιος απ’ τους δυο μπορεί να ξεγυμνώσει…
Πρώτος δοκίμασε ο βοριάς, μα όσο κι αν φυσούσε,
ο άνθρωπος που κρύωνε τα ρούχα του κρατούσε.
Μετά ο ήλιος έλαμψε κι έγινε η γη καμίνι·
τον άνθρωπο που ίδρωσε η ζέστη αμέσως γδύνει.
Πιο εύκολα με την πειθώ φτάνεις σ’ επιτυχία
παρά αν πεις να στηριχτείς στη δύναμη, στη βία.
